Węgiel medyczny, a w zasadzie węgiel leczniczy lub węgiel aktywowany, to bardzo prosty i jednocześnie bardzo często stosowany lek przeciwbiegunkowy. Według lekarzy i farmaceutów stosowanie węgla aktywowanego jako środka leczniczego na zatrucia i biegunkę jest najbezpieczniejszą i jednocześnie jedną z najbardziej efektywnych metod leczenia. W dzisiejszym wpisie na blogu dokładniej opiszemy, jak powstaje węgiel leczniczy i jakie mogą być wskazania do jego stosowania.
Jak powstaje węgiel leczniczy?
Węgiel leczniczy wypalany jest w temperaturze około 900 stopni C z miazgi drzewnej. Po wypaleniu powstały węgiel jest jeszcze aktywowany poprzez poddawanie go działaniu pary wodnej lub silnych kwasów, co pozwala mu uzyskać maksymalną powierzchnię adsorpcyjną.
Tak powstały węgiel drzewny jest dostępny bez recepty w aptekach i w aptekach internetowych w postaci niewielkich czarnych tabletek. Węgiel jest zalecany do stosowania przede wszystkim ze względu na swoje silne właściwości wiążące inne substancje. Starożytni Grecy np. stosowali węgiel w leczeniu zakażonych ran, a Indianie stosowali go, żeby wyciągać truciznę po ugryzieniach jadowitych węży i innych zwierząt oraz leczyli węglem silne reakcje alergiczne. Dziś metody zastosowania węgla leczniczego są już jednak nieco inne.
Jakie mogą być wskazania do zastosowania węgla leczniczego?
Obecnie węgiel leczniczy stosowany jest wyłącznie w leczeniu różnego rodzaju zatruć pokarmowych i biegunek oraz zatruć substancjami chemicznymi i lekami. Oprócz tego węgiel aktywowany ma także szereg innych zastosowań niemedycznych (jest np. stosowany w kosmetyce, używany w produkcji filtrów powietrza, masek ochronnych, czystego cukru, spirytusu czy do oczyszczania par i gazów).
Zastosowanie węgla leczniczego w leczeniu biegunek i zatruć pokarmowych ma na celu adsorpcję powodujących te problemy bakterii i toksyn. Węgiel jest w stanie je przechwycić, a następnie jest wraz z nimi wydalany z organizmu. Oprócz tego węgiel medyczny chroni błonę śluzową przewodu pokarmowego przed działaniem szkodliwych dla niego substancji. W takim samym celu węgiel aktywowany jest stosowany w leczeniu zatruć lakami i związkami chemicznymi, przede wszystkim jako odtrutki po ich przedawkowaniu. Według zaleceń w przypadku spożycia jakiejś substancji trującej lub przedawkowania jakiegoś silnego leku, pacjent najpierw powinien mieć usunięta truciznę z żołądka poprzez sprowokowanie wymiotów lub przeprowadzenie płukania żołądka, a następnie powinno mu się podać węgiel leczniczy. Co jednak bardzo ważne węgiel leczniczy nie daje skuteczności m.in. przy zatruciach alkoholem, wybielaczami, ługami i kwasami, litem, żelazem, cyjankami, olejkami eterycznymi czy pochodnymi ropy naftowej.
Dawkowanie węgla aktywowanego
Najczęściej węgiel leczniczy stosuje się jednak jako lek przeciwbiegunkowy, czyli jako lek stosowany w leczeniu chorób układu pokarmowego. W przypadku powstania zatrucia pokarmowego z objawami wzdęć i nadmiernej fermentacji jelitowej, węgiel leczniczy powinien być stosowany kilka razy na dobę w dawkach 800-1200 mg, aż do ustąpienia objawów. W przypadku powstanie biegunki, węgiel powinien być przyjmowany w tabletkach 3-4 razy w dawkach 3-6 g co godzinę, najlepiej w formie zawiesiny wodnej, natomiast w przypadku zatruć pokarmowych należy zastosować jednorazową dawkę 4-12 g węgla, w postaci gęstej zawiesiny wodnej.
